اثر تجویز عصارة گل انار بر میزان قند، انسولین، مقاومت به انسولین، پروفایل لیپیدی و فشارخون در موش‌های صحرایی تغذیه‌شده با رژیم غنی از سوکروز

زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری­های متابولیک شایع در جهان است. عصارة گل انار در طب سنتی برای کاهش میزان قند و چربی خون استفاده می­شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات گیاه بر روی موش­های صحرایی تغذیه شده با رژیم غنی از سوکروز می­باشد. روش بررسی: در این مطالعه­ تجربی، از30 سر موش صحرائی ماده نژاد ویستار در محدوده وزنی170-150 گرم استفاده گردید. بعد از القای مقاومت به انسولین بوسیله سوکروز 32 درصد در آب آشامیدنی به مدت 6 هفته، حیوانات به صورت تصادفی به 5 گروه: دریافت­کننده سوکروز، عصارة آبی گل انار با دوز mg/kg400 و عصارة آبی الکلی آن با دوز mg/kg500 و300 تقسیم گردیدند. گروه کنترل (سالم) نیز از آب آشامیدنی معمولی استفاده می­کرد (6=n). 48 ساعت بعد از آخرین تزریق عصاره به صورت داخل صفاقی، خون­گیری از قلب انجام و سرم جدا شده، سپس مقادیر گلوکز، انسولین، اندکس مقاومت به انسولین(FIRI)، پروفایل لیپیدی، آنزیم­های کبدی و فشارخون اندازه­گیری گردید.  یافته­ها: فشار خون، انسولین، گلوکز و FIRI در گروه­های سوکروزی درمان شده با عصاره­های گل انار در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت. در مورد پروفایل لیپیدی، عصاره­های گل انار سبب کاهش معناداری شد، اگرچه بعضی آنزیم­های کبدی را افزایش داد. نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که غلظت­های مختلف عصاره، باعث افزایش میزان گلوکز، انسولین، فشارخون و FIRI در مقایسه با گروه سوکروزی شد. بنابراین حیواناتی که عصارة گل انار دریافت کردند ویژگی­های اختصاصی مقاومت به انسولین را نشان دادند، لذا پیشنهاد می­شود تحقیقات بیشتری در مورد اثرات این گیاه صورت گیرد.